पूर्व साथीलाई पत्र

पूर्व साथीलाई पत्र

मिति : २०७५।१२।१२

प्यारो पूर्व साथी

नमस्कार  ।

            सर्वप्रथम त तिमीलाई बधाई दिन चाहन्छु : तिम्रो सफलताको लागि । तिमी आज देश हाँक्ने मानव भइसकेछौ । मलाई पहिले नै अन्दाज थियो : तिमी एक दिन नेपालको कुनै ठुलै मान्छे बन्छौ भन्ने । किनभने बाल्यकालमा तिम्रा गतिविधिहरु नेपालका नेताका भन्दा कुनै कम थिएनन् । मलाई राम्रोसँग स्मरण छ : विद्यालयमा तिमीले भनेको नमान्दा तिमीभन्दा दुई गुणा कम तौल भएको साथीलाई तिमीले मुक्कै मुक्काले हिकाएको अनि घर वा शिक्षकलाई भनिस् भने तँलाई फेरि कुट्छु भनेर धम्क्याएको । बिचरा ऊ तिम्रो ताकतको के सामना गर्न सक्थ्यो र  ऊ त निरिह पशुझैं तिमै्र इसारामा चलिरहेको थियो । वनभोजका लागि जम्मा गरेको पैसा सकेर डाँडाघरे माइला दाइको रातो भाले किनेको बाहना हामी सबैले सहजै स्वीकार गरे पनि माइला दाइले लामाचौर भरि लखेटी लखेटी कुट्दा तिमी ३ दिनसम्म घर नआएको कुरा पनि ताजै छ । परीक्षामा सार्न नदिएको निहुँ पारी बिचरा त्यो हर्केलाई पानी पिउँदा धारामा लात्तीले हिर्काउदाँ मतिर फर्केर डाको छोडी रुँदै गरको घटना त म कहाँ बिर्सन सकुलाँ र ? दैनिक जसो गृहकार्य नगर्दा तिमीलाई सरले दिएको उपदेश अनि सुझावलाई तिमीले गालीमा परिवर्तन गरी बाटोमा लुकेर बसी ढुङ्गाले हिर्काएको कुरा त बिर्सन चाहेर पनि बिर्सन सकिएन मित्र । तिमी आज देश चलाउने मान्छे हुँदा पनि मैले यी कुरा भुल्न सकिरहेको छैन ।

जनताको नाममा यो देशमा आउनु पर्ने शासन व्यवस्था धेरै आइसकेछन् । प्रजातन्त्र, बहुदल, गणतन्त्र, संघीयता । तर दशरथ, धर्मभक्त, शक्रराज र गंगालालले भनेको प्रजातन्त्र, दश हजार मान्छेले भनेको गणतन्त्र र संघीयताको मर्म त यस्तो थिएन होला नी  यो संघीय लोकतान्त्रिक गणतन्त्रात्मक राज्यमा मेरो भाइ दिउँसै बाटोमा हिँड्न डराउँछ, बहिनी घरबाट निस्कनै डराउँछे । आमाले हरेक दिन घरबाट निस्कँदा हिँड्दा विचार पुर्याउनु भनेर सम्झाउनु हुन्छ । के तिम्रो पालमा नै यस्ता समस्याको समाधान होला त ? सायद यो कल्पना पनि मैले कसरी गर्नु र खै ? तिमी जुन सत्तामा छौ त्यो सत्ता पूर्खाहरुको रगत र पसिनाले सिर्जित सत्ता हो । जहाँ हरेक नेपालीको स्वतन्त्रताको लागि पूर्खाहरुको बलिदानी छ, जुन कुरा तिमी बुझ्दै बुझ्दैनौ । यो देश तिम्रा बाहुबलीबाट न सिर्जित छ न सजिएको छ । तिमीबाट केवल सञ्चालित छ ।

प्यारो पूर्व साथी । आज म तिम्रो साथी बन्न सकिन ।  किनकी तिमी त जनताको मतबाट निर्वाचित भई सत्तामा पुगेको मान्छे । तिम्रो हैसियत र इज्जतदार हृदयमा म मामुली मान्छे अट्न सक्ने कुरा नै भएन । तिमीले दिएको आदेशले धेरै मानिसहरुमा मलाई जस्तै आभास हुने भएकाले त्यो कार्य गर्न सकिन । तिम्रो हप्की र धम्कीलाई सहन पूर्व साथीको नाताले सहनशीलताको मार्ग पछ्याएको छु । साथी माफ गर । म तिम्रो असल साथी बन्न सकिन । तर मलाई कुनै पछुतो छैन । तिम्रो सफलतामा त्यति विघ्न खुसी पनि हुन सकिन । वनभोजको पैसा सकेजस्तो, हर्केलाई कुटे जस्तो यो तिम्रो शासनबाट म कसरी खुसी हुन सकुँला र ? मैले भनेका त के मान्थ्यौ र तिमी ? बाल्यकालमा सँगै खाजा खाँएर सम्झाउँदा त मान्दैन्थ्यौ तिमी । अहिले त सत्ताधारी र ठेकेदारीको अवस्थामा माथि उठेका छौ । म कल्पना गर्छु : तिम्रा सम्भावनाहरुको । तर मेरो कल्पनाले के नै गर्न सक्छ र ? बिन्ती छ मित्र : यो देशमा तिमी जस्तै मान्छेहरु मात्र छैनन् । म जस्ता साधारण मानिसहरु पनि छन् । जो हप्की र दप्की खान डराउँछन्, कुकर्म गर्न डराउँछन् । तिनका लागि कम्तिमा यो देश मेरो पनि हो भनी बाँच्ने वातावरण बनाई देऊ । बिन्ती छ मित्र, यस्तो देश बनाइ देऊ जहाँ म जस्ता मान्छेले पनि देश छ भन्ने आभास गर्न सकून् । बिन्ती छ मित्र । देश जस्तो मेरो देश बनाइ देऊ ।

उही तिम्रो पूर्व साथी

                                                                                               प्रसाद अपरिचित

 

पठाउने

पूर्व साथी

प्रसाद अपरिचित

बासिन्दा बस्ती

नेपाल      ।

पाउने

सत्ताधारी मित्र

लिडर प्रसाद

वडा, गाउँ, नगर, प्रदेश, संघीय सिंहदरबार

नेपाल ।